Το αγνό χρώμα του λευκού, όχι και τόσο αγνό για το αλεύρι

Και γιατί να το ασπρίζουμε;

Όταν μετά το Β' Παγκ. Πόλεμο οι άνθρωποι θέλησαν να βγάλουν το άχτι τους για τις στερήσεις που τράβηξαν, παρατράβηξαν, όπως φαίνεται, το σκοινί. Αφού έφαγαν στα χρόνια της ανάγκης ό,τι βρισκόταν και σε όποια κατάσταση κι αν ήταν, το'ριξαν στην πολυτέλεια του λευκού. Να ασπρίσουμε τη ζάχαρη, το αλεύρι, το ρύζι... Για τη λεύκανση του αλευριού χρησιμοποιούνται διάφορα χημικά, από τα οποία τα πιο αθώα είναι η στύψη(θειϊκό άλας αργιλίου-καλίου που χρησιμοποιείται στη βυρσοδεψία και σαν αιμοστατικό), η αμμωνία και ο γύψος. Τι κι αν ο δρ. Κάρλσον του πανεπιστημίου του Σικάγου χαρακτήρισε "βιομηχανική βλακεία" το άσπρισμα του αλευριού. Πάντα βρίσκεται κάποιος επιστήμονας με ψηλή κρατική θέση που θα βεβαιώσει πως "όλα αυτά δεν είναι διόλου επικίνδυνα και γίνονται σ'όλες τις χώρες, γιατί οι καταναλωτές προτιμούν τα λευκά πράγματα". Αυτό είναι πολύ σωστό. Μόνο που τα άσπρα πράγματα πάνε μαζί: Άσπρο αλεύρι, άσπρη ζάχαρη, άσπρες στολές γιατρών μέσα σε κάτασπρα νοσοκομεία... Πριν χρόνια ο Αμερικανός γερουσιαστής Ρίτσαρντσον πήρε υπολείμματα άσπρου ψωμιού από ξενοδοχεία της Νέας Υόρκης για να δώσει στα ζώα της φάρμας του. Μετά από λίγο όμως οι χοίροι γέμισαν ασθένειες και τα κοτόπουλα έπαψαν να γεννάνε! Τότε ο γερουσιαστής έκανε το εξής πείραμα: Πήρε δυο ομάδες χοίρων και τις έβαλε υπό παρατήρηση. Στη μια ομάδα αντικατέστησε τις μισές τροφές κάθε μέρας με άσπρο ψωμί. Και τα αποτελέσματα ήταν να γεμίσουν οι χοίροι αρρώστιες μέσα σε 3 μήνες και να αρχίσουν να ψοφάνε ο ένας μετά τον άλλον! Στο ίδιο διάστημα δεν έπαθε τίποτα κανένας από τους χοίρους που τρέφονταν με μαύρο, πλήρες ψωμί! Ξέρω πως θα είναι απόλυτα δικαιολογημένος όποιος ρωτήσει: "Μα, επιτέλους, αν είναι αλήθεια όλα αυτά που καταμαρτυράς στο άσπρο ψωμί γιατί το τρώμε; Τόσο απληροφόρητοι είμαστε; Και ποιος φταίει γι'αυτό; Γιατί κανένας δεν μας τα έχει πει αυτά μέχρι σήμερα;". Χμ...έχετε ακούσει την ιστορία της γυναίκας που πάντοτε πριν βάλει κρέας στο φούρνο έκοβε ένα κομμάτι; Όταν τη ρωτούσαν γιατί το έκανε, απαντούσε ότι δεν ήξερε. Το έκανε γιατί η μητέρα της έκανε το ίδιο... Μέχρι που μια μέρα βρέθηκε κάποιος να ρωτήσει τη μητέρα της γιατί το έκανε αυτό. Και εκείνη εξήγησε ότι:"ναι, πάντα έκοβε ένα κομμάτι από το κρέας, γιατί το ταψί της ήταν πολύ μικρό!!" Αν σας φαίνεται τρελό το παράδειγμα αυτό, που περιγράφει η διάσημη Αμερικανίδα ερευνήτρια Λίντα Κλαρκ στο βιβλίο της "Stay young longer" τότε θα πει ότι δεν πιστεύετε πως στην πραγματικότητα όλοι οι άνθρωποι κάνουμε-σαν τα πρόβατα- ό,τι κάνουν οι διπλανοί τους, ή ό,τι κάνει "όλος ο κόσμος", αδιάφορο αν είναι καλό ή κακό. Γι'αυτό κι εγώ, πιστεύω ότι θα σας πείσω πιο εύκολα για τη βλαβερότητα του άσπρου ψωμιού αν σας βεβαιώσω ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι σ'όλες τις χώρες που, όχι από ανάγκη αλλά επειδή πείσθηκαν και "ξέρουν γιατί" αποφεύγουν σαν τον διάβολο το λευκό ψωμί και τρώνε μόνο μαύρο-πλήρες ψωμί και- κατά το δυνατόν από σιτάρι χωρίς χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα! Και που υποστηρίζουν πως "όσο πιο άσπρο είναι το ψωμί, τόσο πιο σύντομη είναι η ζωή"

Δημοσιεύτηκε 14th June 2012 από τον χρήστη ntaiana100 στο ιστολόγιο "αν ξέραμε τί τρώμε" http://ankserametitrome.blogspot.com/2012/06/blog-post_14.html